Glikemia to stężenie glukozy we krwi, które zależy od spożywanych przez nas produktów oraz wydzielanych przez trzustkę hormonów insuliny i glukagonu. Indeks zaś to stosunek stężenia glukozy we krwi po spożyciu posiłku zawierającego 50 g węglowodanów przyswajalnych, do glikemii po spożyciu 50 g czystej glukozy pomnożony razy 100. Oznacza to, że im wyższy indeks glikemiczny ma dany produkt, tym silniejsze będzie zwiększenie glikemii po posiłkowej, czyli stężenia glukozy we krwi w ciągu 120 minut od spożycia pokarmu. Zbyt wysokie stężenia glukozy we krwi i ich częste wahania są jednym z największych zagrożeń dla naszego zdrowia. Doprowadzają one do cukrzycy, otyłości oraz wielu chorób nowotworowych. Dlatego wszyscy powinniśmy analizować spożywane przez nas produkty w oparciu o ich indeks glikemiczny. Wyróżniamy trzy grupy produktów. Produkty o wysokim indeksie glikemicznym >69, zaliczamy do nich na przykład makarony z białej mąki, pieczywo białe, biały ryż ziemniaki gotowane, które są szybko trawione. Produkty o średnim indeksie glikemicznym 56-69, zaliczamy tutaj np. chleb pełnoziarnisty, lody, banany, ryż długoziarnisty. Produkty o niskim indeksie glikemicznym <56, można tu wymienić np. szpinak, sałata, marchewka świeża, makaron chiński, strawienie tych produktów zajmuje najwięcej czasu. W związku z tym w naszej diecie powinny dominować produkty o jak najmniejszym indeksie glikemicznym. Uchroni to nasz organizm przed szkodliwymi skutkami gwałtownego zwiększenia się poziomu glukozy we krwi po posiłku. Im niższy indeks glikemiczny produktu, tym dłużej pozostajemy syci po posiłku. Musimy wiedzieć ile gram węglowodanów przyswajalnych zawiera każdy spożywany przez nas produkt i jaka jest jego wartość IG. W obliczeniach należy uwzględnić wszystkie produkty wchodzące w skład konkretnego posiłku.