Błąd krytyczny rozszerzenia [sigplus]: Dla folderu galerii obrazów Aktualnosci/boks568.jpg oczekiwana jest względna ścieżka do folderu startowego określonego w konfiguracji rozszerzenia w zapleczu systemu Joomla!.

{gallery width=242 height=172 alignment=left}Aktualnosci/boks568.jpg{/gallery} Jutro, 7 lipca minie dokładnie dziesięć lat od śmierci Stanisława Zalewskiego, legendy lubelskiego boksu, byłego zawodnika, trenera i masażysty, współpracownika Feliksa "Papy" Stamma, twórcy najwspanialszych sukcesów polskiego pięściarstwa. Najwięksi mistrzowie boksu: Józef Grudzień, Jerzy Kulej, Leszek Drogosz i Zbigniew Pietrzykowski nazywali go „masażystą ciał i dusz”. Stanisław Zalewski karierę sportową rozpoczął w wieku 14 lat, w 1930 roku w lubelskiej Unii.

- Sport lubił od zawsze, nie tylko boks, w którym w 1931 roku wygrał pierwsze zawody Krok Bokserski, ale także lekką atletykę. Mało kto wie, że w 1935 roku był najszybszy w wiosennym biegu przełajowym w Ogrodzie Saskim, w którym uczestniczyło i który oglądało bardzo wielu lublinian – mówi pani Małgorzata, córka Stanisława Zalewskiego.
Od samego początku, dzień po dniu Zalewski wszystko skrupulatnie notował w swoich pamiętnikach. - Łącznie stoczył 107 pojedynków, z czego wygrał 84, 12 przegrał i 11 zremisował. Już przed wojną zaczął parać się trenerką. Później został masażystą. To nie był jego wyuczony zawód, bo skończył szkołę zecerską. Przez chwilę pracował nawet w drukarni. Później pamiętam dobrze, jak wiele razy zwracał mnie i mamie uwagę na błędy w zeszytach – opowiada młodsza o trzy lata druga z córek, Ewa.
Stanisław Zalewski do końca swojej zawodniczej kariery, do 1946 roku związany był z Unią. Startując w mistrzostwach Polski, wywalczył brązowy medal w 1937 roku w kategorii koguciej.
 II wojna światowa zmusiła go do przerwania zawodniczej kariery. Po zakończeniu działań wojennych, powrócił do swojej ulubionej dyscypliny jako trener i działacz sportowy. Został bliskim współpracownikiem w sztabie Faliksa "Papy" Stamma, będąc masażystą reprezentacji Polski w boksie.W latach największych sukcesów przygotowywał naszych bokserów do walk podczas olimpiad: w Rzymie, Tokio, Meksyku, Monachium, Montrealu i Moskwie, czternastu mistrzostw Europy a także do 52. mistrzostw Polski. Wszyscy zwracali się do niego słowami "Kochany Pan Stasio".
Prowadził zespoły bokserskie OWKS Lublin ( Lublinianka) i Stali Lublin (Motor), był jednym z założycieli sekcji w świdnickiej Avii.
Zmarł 7 lipca 2001 roku, przeżywszy 85 lat, z których 71 poświęcił boksowi.

.