Tomek walczył jak prawdziwy fighter - dzielił się wrażeniami z Nowym Tygodniem  z ogladanego pojedynku Wojnowski Adamkowi na żywo, w Stanach Zjednoczonych, kibicował już po raz drugi. Wcześniej, w lipcu, w Chicago widział jego poprzednią walkę z Garrym Gomezem.- Już wtedy Tomek był w niezłym gazie. Dobrze pamiętam cios numer 58, który zadal rywalowi. To było mistrzostwo świata. Zresztą jak wyliczono po tamtej walce, w sumie oddał aż 237 ciosów, sam praktycznie nie dostając ani jednego mocnego. Dlatego przed starciem ze Stevenem Cunninghamem nikt w polskim obozie, na czele z trenerm Andrzejem Gmitrukiem, a także Michałem Kwiatkowskim, szefem Ochikary Policealnych Szkół Detektywów i Ochrony, która jest sponsorem Adamka i grupy zawodowej, nie dopuszczał, że mógł przegrać - opowiada Wojnowski.

32-letni polski pięściarz podczas walki z Cunninghamem aż trzy razy posłał Amerykanina na deski! Kluczową okazała się czwarta runda. Adamek otrzymał kilkanaście ciosów, był w wielkich tarapatach, o krok od od nokdaunu, a może nawet nokautu. W końcówce trafił jednak rywala - po prawy uderzeniu nad lewą reką - i ten po chwili był liczony przez sędziego. - Wygrałem, bo byłem bardzo zmotywowany. Nawet przez chwilę nie zwątpiłem. Nawet w tej czwartej rundzie, kiedy Steve zaatakowal z furią, wybroniłem się z elegancją. Atakując wściekle, uderzył mnie dwa razy łokciem w okolicy lewego oka. Poczułem przeszywający ból i przez moment wydawalo mi się, ze nic nie widzę. Wyjściem z tej sytuacji była ucieczka do lin i celnie mierzona kontra w jego głowę. Czytałem w internecie, ze zadał mi w tym momencie 21 ciosów, nie dodali, że w większości wyłapywanych na rękawice. Niektórzy opisująć ten moment, stwierdzili, że liny uratowały mnie przed deskami. Tak żle nie było, bo widać to jak na dloni. Zadając nokautujący cios i chwile później stałem mocno na nogach. Wrażenie jednak było ogromne. Wyszedłem z opresji nokautem - przyznaje nowy mistrz świata.

Adamek wygrał 12-rundowy pojedynek na punkty, ale nie jednogłośnie. Jeden z sędziów typował 114-112 dla Cunninghama. - Gdy spiker ogłosił typ pierwszego arbitra, cała hala zaczęła buczeć. Nikt nie mógł zrozumieć, skąd taki werdykt, przecież rywał Tomka trzy razy leżał na deskach. Na szczęście dwaj pozostali już nie wygłupili się i dali odpowiednio 116-11- i 115-112 dla "Górala". Po chwili spiker w hali mógł krzyknąć: - Nowy mistrz  świata... Tomasz Adamek - opowiada Wojnowski. Z kim walczyć będzie teraz 32-letni Polak, legitymujący się imponującym bilansem 36 zwycięstw (24 nokauty) i 1 porażką? Już Bernard Hopkins (49-5, 32 KO), legenda zawodowego boksu stoczyła swoją ostatnia walkę 18 października, deklasując niekwestionowanego mistrza świata wagi średniej Kelly Pavlika. Amerykanin to były mistrz  świata w kategoriach średniej oraz półciężkiej. Potencjalna walka z Adamkiem byłaby dla niego debiutem w dywizji junior ciężkiej i mogłaby sie odbyć najwcześniej wiosną przyszłego roku.


Skąd Wojnowski zna Adamka?

- To ciekawa historia - opowiada lublinianin. Przed rokiem Tomek popadł w konflikt z Polskim Związkiem Bokserskim. Całą historię opisywał na stronie internetowej. W końcu zaapelował o pomoc. Zgłosiłem się. na e-mail wysłany przez lublinianina odpowiedź przyszła błyskawicznie. Pięściarz zadzwonił jeszcze tego samego dnia i umówił sie na spotkanie. - Pierwszy raz z Tomkiem osobiście rozmawiałem w Warszawie, w biurze Stanisława Skarzyńskiego, jako doradcy. Nie ukrywam, że dało sie odczuć, że mnie sprawdzają, czy nie jestem podstawiony. W świecie boksu nie zawsze gra się bowiem fair, czego dowodzi chociażby ta cala sprawa z zawieszeniem licencji przez PZB. Od początku wiedziałem, że pięściarska centrala nie ma racji. Przekonałem Adamka, że skutecznie mogę go bronić, on udzielił mi pelnomocnictwa i do dzisiaj go reprezentuję - wyznaje Wojnowski. Po kilku tygodniach znajomości przeniosła się na stopę koleżeńską. Adamek nie tylko zaprasza lublinianina na walki, ale też zgodził sie, aby ten od czasu do czasu stanął z nim oko w oko w ringu, jako sparingpartner.