Pod pojęciem głodówka rozumiemy częściowe lub całkowite zaprzestanie spożywania pokarmu trwające przez określony czas.

Głodówka może mięć różny charakter (łagodny, umiarkowany i ścisły) i zależnie od niego wywierać może rozmaity wpływ na ludzki organizm, nieraz wysoce pożądany (redukcja tłuszczu, zmniejszenie wskaźników ryzyka niektórych chorób, odciążenie przewodu pokarmowego), a nieraz zdecydowanie niekorzystny (niedożywienie, spowolnienie przemiany materii).

W ostatnim czasie coraz większą popularnością wśród osób aktywnych fizycznie cieszą się strategie żywieniowe zakładające wprowadzenie okresowych, planowanych głodówek, które nie trwają jednak dłużej niż dobę, a w popularnych na forach internetowych i blogach odmianach ograniczają spożycie pokarmu przez około 16 – 20 godzin. Chociaż tego typu zabiegi,nazywane w skrócie IF (z ang.: intermittent fasting), wydawać się mogą nie tylko kontrowersyjne, ale wręcz nieodpowiedzialne w kontekście przyjętych zasad zdrowego żywienia, to warto zdać sobie sprawę, że nie stanowią one wymysłu nawiedzonych czarnoksiężników, ale mają oparcie w literaturze naukowej.

Kiedy człowiek przestaje jeść, źródłem niezbędnej mu do życia energii najpierw staje się krążąca we krwi glukoza, a następnie zmagazynowany w wątrobie i mięśniach glikogen. Gdy ten się wyczerpie - mniej więcej po upływie doby - organizm zaczyna czerpać energię rozkładając białko, którego głównym źródłem jest tkanka mięśniowa, na samym zaś końcu sięga po tłuszcz. Przemiany metaboliczne, jakim ulega tłuszcz, powodują - po 3-5 dniach głodowania - wzrost we krwi ciał ketonowych (tzw. stan ketozy), które aktywują w organizmie rozliczne procesy fizjologiczne.

W rezultacie układ odpornościowy zaczyna pracować wydajniej, co pozwala wygasić tlące się w organizmie procesy zapalne stanowiące podłoże wielu chorób, które przy dzisiejszym stanie wiedzy są trudne lub niemożliwe do wyleczenia, np. alergii, zespołu jelita drażliwego czy schorzeń reumatycznych. Wzmagają się też procesy oczyszczania organizmu i normalizują rozliczne parametry ważne z punktu widzenia zdrowia, m.in. ciśnienie krwi, ilość zawartego w niej cukru i cholesterolu. W ostatecznym rozrachunku może to wydłużyć życie.Stan ketozy silnie oddziałuje też na mózg, czego skutkiem jest poprawa samopoczucia (niekiedy wręcz euforia) i umiejętności koncentracji oraz wyostrzenie pamięci. 

Czy podczas głodówki organizm odpoczywa?

Nic na to nie wskazuje. Odwrotnie! Głównym źródłem energii dla organizmu są węglowodany. Podczas głodówki uzyskuje je on rozkładając tłuszcz oraz mięśnie, będące naturalnym rezerwuarem niezbędnego do życia białka. To pierwsze przychodzi mu z największym trudem - dostępniejszym źródłem energii są mięśnie. Nie tylko te, które umożliwiają poruszanie, ale WSZYSTKIE mięśnie. Również te wchodzące w skład serca. Osłabione głodówką, pompuje ono krew z mniejszym wigorem, dlatego wraz z sercem „głodują” wszystkie narządy wewnętrzne, co bardzo je obciąża. Ma się to nijak do odpoczynku i regeneracji organizmu, jakie rzekomo ma powodować głodówka.