Po tym czasie pułap tlenowy troszkę się zmniejsza i aż do 30 roku życia pozostaje na tym samym poziomie. Następnie z każdym rokiem systematycznie spada, u 40 latków osiąga około 90 procent maksymalnej wartości, u 50 latków wynosi mniej niż 80 procent, a u 60 latków i starszych spada poniżej 60 procent początkowej wartości. Kolejny czynnik to trening. Regularne treningi przyczyniają się do zwiększenia objętości wyrzutowej serca i obniżenia tętna spoczynkowego, to wszystko przekłada się na większy pobór tlenu oraz jego efektywniejsze wykorzystanie w procesach pozyskiwania energii. Kolejny bardzo ważny czynnik to genetyka. Maksymalna wartość pułapu tlenowego, jaką jesteśmy w stanie wypracować poprzez trening zależna jest od budowy naszych mięśni. A ją dziedziczymy i nie możemy jej zmienić. Na poziom pułapu tlenowego wpływa również warunkowana genetycznie liczba naczyń włosowatych, ich średnica i ilość krwi jaka może przez nie przepłynąć.