Ostatnio zmagałam się z nocnymi skurczami łydek, niemalże codziennymi. Wiadomo, że tak częste skurcze mięśni o czymś świadczą. Ewidentnie był to znak, że czegoś mi w organizmie brakuje. Od razu sięgnęłam po Magnez i Potas i na szczęście po jakimś czasie miałam problem z głowy. Oczywiście skurcze mięśni mogą mieć też wiele innych przyczyn, ale na szczęście postawiłam sobie dobrą diagnozę. Jeśli chodzi o minerały to jest naprawdę długi temat, ponieważ wszystkie nam są potrzebne w odpowiednich ilościach bez względu na to czy jesteśmy aktywni czy też nie. Dlatego postanowiłam wymienić kilka minerałów odgrywających istotną rolę w prawidłowym funkcjonowaniu układu krążenia i stawów oraz układu mięśniowo-szkieletowego.  FOSFOR- w organizmie człowieka większość fosforu (80%) występuje razem z wapniem w kościach i zębach człowieka.

Ponadto fosfor bierze udział w wielu procesach metabolicznych i reakcjach chemicznych, pomagając między innymi w uwalnianiu energii z tłuszczów, węglowodanów i białek, Odgrywa ważną rolę w regularnej pracy serca, oraz jest niezbędny do prawidłowej pracy nerek. Niedobór tego pierwiastka objawia się słabością mięśni, nieprawidłową budową masy kostnej, nieregularnym oddechem oraz zaburzeniami nerwowymi. Duże ilości fosforu znajdziecie w : mięsie, kaszach, jajach, grochu i orzechach. 

WAPŃ- niemalże w całości odkładany jest w naszych kościach i zębach. Rola tego minerału jest istotna w każdym wieku, a szczególnie w okresie kształtowania się kości u dzieci i młodzieży, gdy kości rosną i stają się twardsze. Przy niewielkim niedoborze wapnia występują skurcze mięśni, uczucie mrowienia i drętwienia kończyn, bóle w stawach i zwolnienie tętna. Przy znacznym niedoborze wapnia pojawiają się krwotoki, zaburzenia snu, stany lękowe, złamania kości a u dzieci problemy ze wzrostem. Znaczne ilości wapnia zawiera mleko wiejskie, sardynki, orzeszki ziemne, orzechy włoskie, nasiona słonecznika i maku, fasola, brokuły, jaja, świeże owoce i warzywa. Obfitym źródłem wapnia są skorupy jaj, najlepiej wiejskich, więc można je stosować w głębokich niedoborach tego pierwiastka.

ŻELAZO- występuje we krwi jako składnik hemoglobiny – związku przenoszącego tlen z płuc do tkanek. W mięśniach wchodzi ono w skład mioglobiny – czerwonego barwnika mięśni, który odbiera tlen od krwinek czerwonych i wykorzystuje go do pracy mięśni. Żelazo wpływa na proces wzrostu, zwiększa odporność organizmu oraz zapobiega zmęczeniu. Na niedobory żelaza z powodu niedostatecznej podaży w stanach zwiększonego zapotrzebowania najbardziej narażone są dzieci niejadki, odchudzające się dziewczęta i kobiety w ciąży. Na niedobory żelaza z powodu jego utraty narażone są kobiety mające obfite krwawienia miesiączkowe oraz sportowcy uprawiający sport wyczynowy. Na niedobory żelaza z powodu upośledzonego wchłaniania tego pierwiastka najbardziej narażone są osoby zażywające leki uszkadzające śluzówkę żołądka i dwunastnicy. Niedobór żelaza wywołuje tzw. spaczone łaknienie, czyli apetyt na produkty niezaliczane do pokarmów (jak krochmal, lód, tynk i inne), obniżenie sprawności fizycznej, spadek możliwości koncentracji i sprawności umysłowej, zły nastrój, zmniejszenie odporności na przeziębienia oraz infekcje, zaburzenia rytmu pracy serca. Wskutek długotrwałego niedoboru żelaza rozwija się niedokrwistość (anemia) objawiająca się ogólnym osłabieniem, bólami głowy, apatią i bladością skóry. W łatwo przyswajalnej postaci, żelazo znajduje się w nieprzetworzonej żywności pochodzenia zwierzęcego – żółtkach jaj, wątrobie, mięsie (najwięcej wołowym, wieprzowym i baranim), cynadrach, płuckach, kaszance, czarnym salcesonie, a także w czerninie.