Nikt nie redukuje tkanki tłuszczowej po to, żeby później odrobić to, co udało się stracić. Niestety często w praktyce w wielu wypadkach tak się kończy odchudzanie. Już sam fakt, że przybywają nam utracone centymetry jest denerwujące. Ale oprócz sylwetkowych istnieją też inne następstwa wynikające z gwałtownych i naprzemiennych zmian w masie ciała. 

Efekt jo-jo polega na tym, że po utracie masy ciała dochodzi do dynamicznego jej przyrostu. Dotyczy on przede wszystkim osób, które w bardzo krótkim czasie chcą bardzo szybko schudnąć, sięgając po rozwiązania ekstremalne, w postaci bardzo restrykcyjnych i niskokalorycznych diet. Tego typu praktyki uruchamiają w organizmie reakcje obronne, które z jednej strony sabotują czynione starania na bieżąco - podczas odchudzania, a z drugiej powodują, że kiedy proces agresywnej pracy nad sylwetką ulegnie złagodzeniu, to niemal natychmiast pojawia się potrzeba skompensowania kilogramowych braków. I takie błędne koło toczyć się może po życiorysie przez wiele lat. 

Wrażliwość insulinowa rzutuje na ogólnie pojęte zdrowie. Jeśli owa wrażliwość jest obniżona, może to prowadzić do problemów z masą i składem ciała oraz może też zwiększać ryzyko rozwoju innych zaburzeń i chorób, w tym również – cukrzycy typu 2. Już same wahania masy ciała mogą przyczyniać się do zmniejszenia wrażliwości tkanek na działanie insuliny, niezależnie od BMI i innych czynników ryzyka, zwiększając tym samym ryzyko rozwoju cukrzycy. U osób mających za sobą epizody z gwałtownymi zmianami masy ciała, notuje się dość często podwyższony poziom glukozy na czczo. Podwyższona glikemia świadczy o zaburzeniu gospodarki insulinowo-glukozowej, a ta znowuż prowadzić może do łatwiejszego przybierania na wadze, co w konsekwencji będzie pogłębiać problem obniżonej wrażliwości insulinowej.

Zazwyczaj zmniejszenie nadmiernej masy ciała prowadzi do obniżenia podwyższonego ciśnienia tętniczego krwi. Okazuje się jednak, że jeśli dochodzi do znacznych zmian na wadze, to w okresie powrotnego przyrostu tkanki tłuszczowej może się pojawić nadciśnienie. Im częstsze zmiany w masie ciała, tym ryzyko nieprawidłowości w regulacji ciśnienia tętniczego krwi jest większe. 

Często już samo odchudzanie bywa pewnym obciążeniem dla psychiki. Konieczność ograniczania podaży energii jest bowiem na dłuższa metę frustrująca. Prawdziwa zniżka formy może jednak pojawić się dopiero wtedy, gdy po upływie pewnego czasu stracone kilogramy… wrócą, a całą włożona praca i poświęcenie okażą się daremne.  Dodatkowo, zaburzenia hormonalne, a w tym zwiększenie poziomu kortyzolu, będące skutkiem podejmowanych interwencji, zmniejszają odporność na działanie skutków stresu i odbierają motywację i chęć do działania oraz obniżają poczucie własnej wartości.