Może na początek coś więcej o boksie , który króluje w Naszych Klubach Sportowych przy ul. Zana 72 jak i na ul. Kiepury 5 B :) Walka bokserska to pojedynek dwóch zawodników na pięści w specjalnych rękawicach, na określonych zasadach. Walka odbywa się na ringu o który jest w kształcie kwadratu o boku długości 4,3m – 6,1m (dla zawodowców) i 4,9m – 6,1m (dla amatorów). Nad przebiegiem walki czuwa arbiter ringowy, oraz trzech (zawodowcy) lub pięciu (amatorzy) sędziów punktowych. Walki odbywają się na wcześniej zakontraktowanym dystansie, przeważnie dziesięciu rund. W boksie amatorskim są tylko trzy rundy. Jedna runda trwa 3 minuty a przerwa 1 minutę. Ponadto, zawodnicy zobowiązani są do zakładania, koszulek i ochraniaczy na głowę.

Wszyscy zawodnicy muszą posiadać ochraniacze na zęby. Zasady prowadzenia i rozstrzygania walk bokserskich zależy od jurysdykcji, od tego czy walka prowadzona jest na zasadach boksu amatorskiego czy zawodowego. W tym drugim przypadku różnice mogą również wynikać z federacji pod szyldem której prowadzony jest pojedynek. Łamanie reguł może doprowadzić do odliczenia punktów zawodnikowi lub jego dyskwalifikację. 

Technika boksu, to wszystkie sposoby prowadzenia ataku i obrony. Taktyczne możliwości boksera rosną wprost proporcjonalnie do jego przygotowania technicznego. Im bardziej rozbudowana jest technika boksera, tym większe ma on pole do popisu na polu taktycznym.W pojęciu techniki bokserskiej zawierają się: zdolność do szybkiego i łatwego przemieszczania się po ringu, co pozwala bokserowi wybrać w nieustannie zmieniającej siłę sytuacji najodpowiedniejszy moment do ataku oraz obrony; opanowanie pełnego zakresu ciosów atakujących, opartych na wyćwiczonych ruchach, wykonywanych nieprzewidywalnie, szybko, z niezbędną ostrością i siłą; utrwalone odruchy i nawyki podczas obrony, chroniące przed uderzeniami przeciwnika; opanowanie techniki kontrowania ciosów, zawsze łączonych z którymś sposobem obrony. Jedynie dobrze przygotowany bokser doskonale panujący nad swoim ciałem jest w stanie w pełni opanować technikę boksu i skutecznie wykorzystywać ją w walce.

Walka na ringu wypełniona jest różnego rodzaju ruchami bojowymi, wynikającymi z sytuacji, jakimi zakończyły się ruchy je poprzedzające. Dlatego też podczas ataku serią ciosów, po każdym z nich bokser przyjmuje pozycję odpowiednią do tego, aby bez problemu wyprowadzić kolejny. Płynne poruszanie się boksera, łatwe przechodzenie z ataku do obrony oraz odpowiednio wykonywane uderzenia pozwalają ograniczyć utratę energii, co jest bardzo ważne w czasie szybko zmieniających się warunków walki. Nie ma idealnego stylu walki, pasującego do każdego typu boksera, dlatego ważne jest, aby dążyć do opracowania własnego stylu, uwzględniającego podstawowe zasady techniki bokserskiej. Szczególnie ważne jest kształtowanie prawidłowych nawyków od samego początku szkolenia, gdyż pozwala to później na stworzenie dobrego, indywidualnego stylu boksera.

W boksie stosuje się różne typy ciosów:

Ciosy proste - ciosy bokserskie najczęściej stosowane w walce, charakteryzujące się duża szybkością i skutecznością, stosowane są w ataku na dystans i w półdystansie oraz jako kontr ciosy w obronie. Rozróżnia się cztery podstawowe ciosy proste: lewy prosty na górę (w głowę), lewy prosty na dół (w tułów), prawy prosty na górę (w głowę) oraz prawy prosty na dół (w tułów). W angielskiej terminologii bokserskiej cios wykonywany tą ręką, po której stronie znajduje się wysunięta do przodu noga określa się jako ‘jab”, zaś przeciwną ręką jako “cross”.

Ciosy sierpowe - ciosy boczne, które dochodzą do przeciwnika z boku, trafiając w boczne części głowy oraz tułów, stosowane najczęściej w półdystanse, ciosy sierpowe charakteryzują się silną pracą skrętną tułowia z przeniesieniem ciężaru ciała w kierunku ciosu przy współudziale pracy nóg, bioder i barków. Podstawowymi ciosami sierpowymi są lewy sierpowy, prawy sierpowy, lewy sierpowy wydłużony oraz prawy sierpowy wydłużony. W angielskiej terminologii określane jako “hook”.

Ciosy z dołu (podbródkowe, haki) - ciosy bokserskie zadawane są ręką ugiętą w łokciu, stosowane w półdystansie i w zwarciu, w ataku i obronie, podstawowymi ciosami z dołu są prawy z dołu i lewy z dołu. W angielskiej terminologii określane jako “uppercut”.

Wśród pozycji obronnych wyróżnia się:

Odskok - bokser wychodzi poza zasięg ciosów przeciwnika przez odbicie z obu nóg. Odskok jest skuteczną obroną bierną przed każdym rodzajem ciosów.

Odchylenie - cofnięcie tułowia poza zasięg ciosów przeciwnika, przy czym nogi i biodra ustawione w pozycji bokserskiej pozostają nieruchome, odchylenie, stosowane jest w obronie przed ciosami prostymi na górę oraz ciosami sierpowymi.

Garda – element obrony biernej; polega na takim ustawieniu rękawic i przedramion, by chroniły boksera przed ciosami przeciwnika.

Zakrok - cofnięcie nogi w celu uniknięcia ciosu i następnie wyprowadzenia kontry.

Jak kończą się walki?

KO (nokaut) – kończy walkę, gdy zawodnik zostaje powalony przez rywala i wyliczony przez sędziego do dziesięciu.
TKO (nokaut techniczny) – kończy walkę, gdy jeden z zawodników nie jest w stanie fizycznie walczyć dalej. Decyzję o zakończeniu pojedynku przez TKO może podjąć sędzia ringowy (wtedy następuje tzw. RSC – referee stopped contest), lekarz przy ringu, sam zawodnik lub jego sekundant.
Werdykt sędziowski – kończy walkę, gdy zawodnicy przeboksują pełny zaplanowany dystans (lub walkę zakończy kontuzja po 3, 4 lub 5 starciu – w zależności od federacji). W boksie zawodowym sędziowie przyznają punkty za poszczególne rundy. Jeśli zawodnik wygrał rundę, dostaje w karcie punktowej 10 punktów, a rywal 9, jeśli był remis obaj dostają po 10 punktów. Sędziowie punktowi są zobowiązani do odejmowania punktów zawodnikom za każde ostrzeżenie od sędziego i każde liczenie.
U amatorów, gdy zawodnik otrzymał silny cios sędzia ma prawo wyliczyć go do ośmiu w pozycji stojącej – jest to tzw. nokdaun (w zawodowców sędzia liczy dopiero, gdy zawodnik upadnie).
W boksie amatorskim wygrywa zawodnik, któremu sędziowie naliczą (przy pomocy specjalnego systemu komputerowego – maszynek) więcej celnych uderzeń. W boksie zawodowym, jeśli walka nie została rozstrzygnięta przed czasem, sędziowie punktowi wskazują zwycięzcę przez punktowanie poszczególnych rund.

Podstawowe reguły :

– Nie można uderzać poniżej pasa, przytrzymywać, popychać, szarpać, kopać, pluć, gryźć
– Nie można uderzać głową, ramieniem, łokciem
– Nie można uderzać otwartą rękawicą, “na odlew”, przegubem
– Nie można uderzać w plecy, tył głowy, nerki
– Nie można zadawać ciosów opierając się na linach, wykorzystując element dźwigni;
– Nie można przytrzymywać przeciwnika przy jednoczesnym zadawaniu ciosów, oraz stosować uników w taki sposób że głowa znajduje się poniżej pasa przeciwnika
– Kiedy sędzia przerywa klincz, należy wziąć pełen krok do tyłu. Zabronione jest wyprowadzenie natychmiastowych ciosów po rozdzieleniu
– Nie można wypluwać ochraniacza na zęby w celu odpoczynku
– Po zaaplikowaniu przeciwnikowi knockdownu, nalezy udać się do neutralnego narożnika i odczekać liczenie sędziego
– Nie można uderzać leżącego, podnoszącego się oponenta
– Powalony bokser ma czas do dziesięciu sekund, aby powstać i kontynuować walkę
– Pieściarz, który dostał cios poniżej pasa ma pięć minut na dojście do siebie. W razie nie podjęcia walki po tym czasie, zostaje pokonany przez knock-out
– W przypadku kontuzji uniemożliwiającej kontynuowanie walki, bokser który popełnił faul zostaje zdyskawlifikowany;
– Jeżeli kontuzja pozwala na kontynuowanie pojedynku, sędzia nakazuje odjęcie zawodnikowi faulującemu dwóch punktów

Wyposażenie boksera to: kask ochronny, ochraniacze podbrzusza, ochraniacze zębów i warg, pozostałe to buty spodenki, rękawice bokserskie, owijka. Do najbardziej znanych polskich bokserów należą: Dariusz Michalczewski, Tomasz Adamek, Krzysztof Włodarczyk, Andrzej Gołota.